Tahkimde gizlilik, ticari tahkimin en önemli avantajlarından biri olarak kabul edilir. Tarafların aralarındaki uyuşmazlıkları kamuya açık olmayan bir yargılama yöntemiyle çözmeleri, ticari sırlarını ve itibarlarını korumalarına olanak sağlar1. Ancak tahkimde gizlilik yükümlülüğünün kapsamı ve uygulanması konusunda farklı görüşler ve uygulamalar bulunmaktadır. Bazı tahkim kuralları ve ulusal mevzuatlar gizlilik ilkesini açıkça düzenlerken, bazıları ise bu konuda sessiz kalmaktadır2. Ayrıca tahkimde gizlilik ilkesinin tarafların menfaati ile kamunun şeffaflık menfaati arasında bir çatışma yarattığı da ileri sürülmektedir3.
Tahkimde gizlilik ilkesinin kapsamını belirleyen en önemli etmen tarafların iradesidir. Taraflar aralarında yapacakları tahkim sözleşmesinde veya tahkim sürecinde gizlilik konusunda anlaşma yapabilirler. Bu anlaşmada hangi bilgilerin gizli bilgi olarak kabul edileceği, bu bilgilerin nasıl saklanacağı ve üçüncü kişilere açıklanması durumunda doğacak yükümlülükler belirlenebilir1. Eğer taraflar arasında böyle bir anlaşma yoksa, tahkimin tabi olduğu hukuk ve o hukuktaki düzenlemeler gizlilik ilkesinin kapsamını belirleyecektir.
Türkiye’de 4686 sayılı Milletlerarası Tahkim Kanunu (MTK), tahkim yerinin Türkiye olarak belirlendiği ve yabancılık unsuru taşıyan tahkim yargılamalarında uygulanmaktadır. MTK’da tahkim yargılamasının gizliliği ile ilgili herhangi bir hüküm bulunmamaktadır. Ancak doktrinde MTK’nın 1. maddesinde yer alan “tarafların iradesine dayalı” ifadesinin, tarafların gizlilik konusunda anlaşma yapabilecekleri anlamına geldiği belirtilmektedir4. Dolayısıyla taraflar MTK kapsamında da gizlilik konusunda özgürce karar verebilirler.
